باید بگویم خیلی چیزها فدای سرم . فدای سرم اگر آنچه میخواستم نشد . فدای سرم اگر آدمهای اشتباهی و گذرا در ادامه ی راهم نیستند فدای سرم اگر همه قدر محبت و صداقت و زندگی را نمیشناسند . فدای سرم سالهایی که هدر رفت . فدای سرم زخمهایی که بر جای ماند . حال میفهمم که در آغوش گرفتن تنهاییم آرامش بخشترین لذت دنیاست . زندگی همین خرده دلخوشیهاست که شاید یادمان رفته احساسش کنیم یک فنجان چای داغ . روی ایوان خانه . درحالی که نوک زدن پرنده ها را به دانه های پاشیده شده نگاه میکنی . لمس آب شدن برف سرد در کف دستان گرم آوای باد لابلای شاخه های خفته ی زمستان . سفر در جاده های سفید از برف . در حالی که گرمای لذت بخش امنیت، تنت را گرم میکند . تکیه بر پشتی صندلی و چشم بر درختان و خانه هایی که باسرعت میگذرند و گوش به موسیقی زیبایی که روحت را نوازش میدهد و آرامش گرمای بخاری ماشین که مثل سیالی گرم در درونت جاری میشود. همراه دو رفیق . رفیق با مرام و عشق . که وجودشان را با دنیا عوض نمیکنم . رها از هر قیدی به همه دنیا میارزد. می ارزد به تمام سالهایی که به اشتباه همراه شدم . می ارزد به تمام لحظه هایی که برای فهماندن و فهمیدن به اشتباه در "زمهریر ناامن احساس" سر کردم . (1398/11/14) دارم هی صبوری میکنم ....
تکه هایی از یک کل منسجم
"یاد" نادر ابراهیمی
فدای ,سرم ,های ,زندگی ,ارزد ,گرمای ,فدای سرم ,سرم اگر ,به اشتباه ,زمهریر ناامن ,به تمام ,زمهریر ناامن احساس
اشتراک گذاری در تلگرام
درباره این سایت